Glinki występują w postaci płynnej lub sypkiej, przeznaczonej do samodzielnego przygotowania. Zwykle kojarzymy je jako kolorowe błoto. Jest to jak najbardziej trafne, ponieważ pozyskuje się je z peloidów, a greckie słowo „pelos" oznacza „błoto". Surowce takie wydobywa się z głębokości od 20 do nawet 70 metrów, dzięki czemu są one wolne od zanieczyszczeń.
Pierwotnie pozyskiwane glinki są krzemionkowo-aluminiowymi skałami osadowymi. W naturze powstają na drodze złożonych procesów geologicznych, chemicznych i biologicznych. Występują w różnych częściach świata, gdzie dochodziło do tzw. wietrzenia skał, czyli ich kontaktu ze zmiennymi warunkami atmosferycznymi. Gdy naturalne minerały skalne wchodzą w reakcje z cząsteczkami wody i powietrza, powstają związki o właściwościach cennych dla naszego ciała. Tego rodzaju utwory geologiczne określa się właśnie jako peloidy.
Niezwykłe właściwości glinek, jakie obecnie wykorzystujemy, zawdzięczamy procesom, które zostały zapoczątkowane nawet setki milionów lat temu. Po wydobyciu peloidy są poddawane różnym formom przygotowania. Jeśli w dużym stopniu naruszają one ich właściwości fizyczne i/lub chemiczne, końcowy produkt określa się jako sztuczny. Z kolei przygotowanie w sposób pozwalający na zachowanie pierwotnych cech wyjściowego surowca skutkuje uzyskaniem wyrobu naturalnego, którym jest m.in. glinka. Po spreparowaniu, skruszeniu i wysuszeniu wydobytego materiału uzyskuje się kosmetyki naturalne do pielęgnacji twarzy i ciała.